11.Sınıf Felsefe 1.Dönem 2.Yazılı (Klasik)

Parmenides, varlığın değişimi ve bilgisi üzerine fikirler öne sürmüştür. Ona göre varlık; ezelî-ebedî, bölünemez, boşluk içermeyen ve hareketsiz olandır. Varlık aldatıcı olarak, çokluk olarak görünse de asıl olarak varlık bir olandır. Ayrıca değişimin reddiyle varlığın zamanla olan bağının olmadığını da söyler.

Herakleitos, varlığın oluşu ve değişimi denince akla gelen ilk filozoftur. Ona göre "arkhe" ateştir. Ateş, ölçüsü değişse de değişimin temelinde bulunur. Ateş, oluşumu sağlar. Bu durum süreklidir yani her şey sürekli bir değişim içindedir. Değişimi anlamak için zamanı düşünmek yeterlidir. Her şey karşıtıyla vardır ve kaçınılmaz olarak karşıtına dönüşecektir. Yaşam ölüme, sıcak soğuğa... Karşıtların savaşı uyumlu birliğe ve ardından yeniden karşıtların savaşına dönecektir. Değişimin maddesi ateş, ilkesi logostur. Logos ölçüdür, akıldır. Ancak bu aklın her şeyi yeniden başlatmanın dışında belirli bir amacı yoktur.

Hristiyan felsefesinde, inancın akılla temellendirilmesi yapılmaya çalışılmıştır. Bu nedenle, Hristiyan filozofları, inancın akıl tarafından anlaşılabileceğini ve savunulabileceğini savunmuşlardır.

Kozmolojik kanıtlama, her şeyin bir nedeni olduğu fikrine dayanarak evrende var olan bütün varlıkların kendinden önce gelen bir varlık nedeniyle var olduğunu söyler. Geriye doğru gidildiğinde mantıksal olarak bir ilk varlığın olması gerektiği ve o varlığın Tanrı olduğunu ileri sürer.

Augustinus, Tanrı'nın evrenin her yerinde mevcut olduğunu savunur. Ona göre Tanrı, evrenin özü ve kaynağıdır. Bu nedenle insan da Tanrı'nın varlığını içinde taşır. İnsan, ancak Tanrı'yı bilerek kendi varlığını ve evrenin anlamını kavrayabilir.

Augustinus, insanın varoluşunun temel amacının Tanrı'yı bilmektir. Ona göre insan, ancak Tanrı'yı bilerek kendi varlığını ve evrenin anlamını kavrayabilir. Tanrı'yı bilen insan, mutlu ve anlamlı bir yaşam sürebilir.

12. yüzyılda, özellikle İslam dünyasında yazılmış olan Aristoteles, Platon, İbn Sina, İbn Rüşd gibi filozofların eserleri Latince'ye çevrilmeye başlanmıştır. Bu eserlerin Batı'da okunması ve tartışılması, Batı felsefesinde köklü değişikliklere neden olmuştur. Öncelikle, Aristoteles'in metafiziği ve mantığı Batı'da kabul görmeye başlamış ve bu konular üzerine yeni çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmalar, Batı felsefesinde akılcılığın ve bilimsel düşüncenin güçlenmesine katkı sağlamıştır. İkincisi, İbn Sina ve İbn Rüşd gibi İslam filozoflarının görüşleri Batı'da yaygınlaşmaya başlamıştır. Bu filozoflar, Aristoteles'in felsefesini yorumlamış ve bu yorumlar Batı felsefesini etkilemiştir. Örneğin, İbn Sina'nın "uçan adam" metaforu, 17. yüzyılda yaşamış İngiliz filozof Thomas Hobbes tarafından kullanılmıştır. 12. yüzyıl çeviri faaliyetleri, Batı'nın dünyayı ve kendini yeniden anlamasına katkı sağlamıştır. Bu faaliyetlerin etkisi, 15. yüzyıl-17. yüzyıl felsefesinde de kendini göstermiştir.

Digby, bu metaforla ruhun bedenden bağımsız olarak var olabileceğini ve varlığını kendi kendine bilebileceğini savunmaktadır. Ona göre ruh, bedenden bağımsız olarak düşünme ve var olma yeteneğine sahiptir.

Kopernik'in evren modeli, dönemin otoriteleri tarafından eleştirildi çünkü bu model, dönemin hakim olan dini inançlarına aykırıydı. Aristotelesçi evren modeli, Dünya'nın evrenin merkezinde yer aldığı ve evrenin diğer gök cisimleri tarafından çevrildiği bir modeli öngörüyordu. Bu model, Hristiyan inancına göre Dünya'nın Tanrı tarafından yaratıldığı ve Tanrı'nın Dünya'nın merkezinde bulunduğu fikrine uygun düşüyordu. Kopernik'in evren modeli ise bu fikri çürütüyordu. Bu nedenle, dönemin otoriteleri tarafından eleştirilmişti.

Kopernik'in evren modeli, bilim felsefesinin gelişimine aşağıdaki katkıları sağlamıştır: * Bilimsel yöntemin gelişimi: Kopernik'in modeli, bilimsel araştırmanın gözlem ve deneylere dayanması gerektiğini vurgulamıştır. Bu durum, bilimin geleneksel yöntemini değiştirmiş ve bilimsel bilginin daha sağlam temellere oturmasına katkı sağlamıştır. * Bilimsel bilginin bağımsızlığı: Kopernik'in modeli, bilimsel bilginin dini otoritelerden bağımsız olarak elde edilebileceğini göstermiştir. Bu durum, bilimin kendi başına bir disiplin olarak gelişmesine katkı sağlamıştır.

Sözleşme ile kurulmuş bir devlette, uyrukların egemene karşı herhangi bir hakkı yoktur. Egemen, uyrukların sözleşme ile kendisine verdiği güçle yönetir. Bu nedenle, uyrukların hükümetlerini değiştirme hakkı da yoktur.

Sözleşme ile kurulmuş bir devlette, uyrukların egemene karşı herhangi bir hakkı yoktur. Egemen, uyrukların sözleşme ile kendisine verdiği güçle yönetir. Bu nedenle, uyruklar, egemenin eylemlerini eleştiremez.